رعايت قوانين ، قواعد و مقررات در همه جا از جمله در روند تحقيق لازم است ، جايي که بايد مجموعه اي از اصول به نام اخلاق تحقيق وجود داشته باشد که براي کليه محققان ، اعضاي هيئت علمي و دانشجويان قابل اجرا باشد.
کالين (2002) معتقد است که "نوشتن اخلاق روشن ، دقيق ، عادلانه و صادقانه است. نوشتن اخلاق بازتاب عمل اخلاقي است. "
نوشتن يک قرارداد ضمني بين نويسنده و خوانندگان است که در آن خواننده فرض مي کند که نويسنده تنها توليد کننده اثر مکتوب است و اگر نويسنده هر ايده اي را قرض بدهد ، او به روشني اطلاعات مرجع را براي جلوگيري از نقض روح ذکر مي کند. از قرارداد ، و اينکه نويسنده تمام تلاش خود را مي کند تا اطلاعات و ايده ها را به بهترين شکل ممکن و به بهترين شکل ممکن به بهترين وجه منتقل کند.
ميلان درا ، نويسنده مشهور فرانسوي ، معتقد است که "رماني که بخش مهمي از موجوديت را تا کنون کشف نمي کند ، غيراخلاقي است. دانش تنها اخلاق رمان است. "
بنابراين ، نوشتن اخلاقي به معناي دوري از سرقت ادبي و مقاومت در برابر انگيزه براي تشکيل "حقايق" است.
کميته اخلاق نشر (COPE)
کميته اخلاق نشر ( COPE ) يک سازمان غير انتفاعي است که ماموريت به تعريف بهترين عمل در اخلاق انتشارات علمي و براي کمک به سردبيران، ناشران، و غيره براي رسيدن به اين است.
COPE سرقت ادبي را ي تعريف مي کند که وقتي شخصي کار ديگران (داده ها ، کلمات يا نظريه ها) را ارائه مي دهد ، گويا خود او و بدون تصديق مناسب است.
سرقت ادبي يکي از سه نوع اصلي سوء رفتار علمي است که توسط خدمات بهداشت عمومي ايالات متحده در سال 1989 تعريف شده است ، دو مورد ديگر جعل و جعل است. اين يک شکل بسيار جدي از سوء رفتار اخلاقي است ، و شناخته شده ترين و يکي از جدي ترين نقض قرارداد بين خواننده و نويسنده است.
به همين دليل است که در کليه رشته‌هاي علمي ، هنري و علمي ، به سرقت ادبي به طور گسترده و جهاني مورد توجه قرار گرفته است و نگراني از اين مفهوم در جامعه بين المللي منجر به تدوين رهنمودهاي کميته اخلاق نشر (COPE) شده است.
اليزابت وگر به نمايندگي از شوراي COPE اظهار داشت كه قانون رفتار COPE خاطرنشان مي كند كه ويراستاران بايد "صحت سابقه تحصيلي را حفظ كنند" و "بايد براي اطمينان از كيفيت مطالبي كه منتشر مي كنند ، تمام اقدامات منطقي را انجام دهد."
انواع سرقت ادبي
انواع مختلف سرقت ادبي با توجه به وزن و فراواني اين پديده وجود دارد.
Plagiarism مستقيم
سرقت ادبي مستقيم يا کلامي وقتي اتفاق مي افتد که يک نويسنده متن نويسنده ديگر ، کلمه به کلمه ، را بدون استفاده از علامت هاي نقل قول يا انتساب ، کپي کند ، بنابراين آن را به عنوان خود منتقل مي کند.
مثال:
نويسنده:
اين جزاير در سنيني که هيچ سابقه اي ندارند ، خانه ميليون ها پرنده شاد بود. رفت و آمد مکرر صد ميليون ماهي بيشتر ، شيرهاي دريايي و موجودات ديگر
منبع:
اين جزاير در سنيني که هيچ سابقه اي ندارند ، خانه ميليون ها پرنده شاد ، رفت و آمد مکرر صد برابر ميليون ها ماهي ، شيرهاي دريايي و موجودات ديگر بود.
راه حل
نويسنده دانشجويي بايد قسمت نقل قول ها را در علامت هاي نقل قول محصور کند و استنادهايي را در متن (مستندات والديني) درج کند.
سرقت ادبي
شايع ترين نوع سرقت ادبي ، سرقت ادبي است که در آن سرقت ادبي تغييرات جزئي در نوشتار شخص ديگري ايجاد مي کند و از آن به عنوان خود استفاده مي کند.
مثال:
نويسنده:
همين فاکتورها در مورد ايجاد مهارتهاي پيچيده در يک کلاس درس به منظور توسعه مهارتهاي پيچيده در هر شرايطي اعمال مي شود. يک پاسخ بايد القا شود و سپس با نزديک شدن به رفتار مورد نظر تقويت شود. تقويت کننده ها بايد با دقت برنامه ريزي شوند و نشانه ها بايد به تدريج کنار گذاشته شوند تا رفتارهاي جديد منتقل و حفظ شود.
منبع:
به گفته گرلر (2001) ، همان فاكتورها در مورد توسعه مهارتهاي پيچيده در كلاس به عنوان مهارتهاي پيچيده در هر زمينه وجود دارد. يک پاسخ بايد القا شود و سپس با نزديک شدن به رفتار مورد نظر تقويت شود. تقويت کننده ها بايد با دقت برنامه ريزي شوند و نشانه ها بايد به تدريج کنار گذاشته شوند تا رفتارهاي جديد منتقل و حفظ شود.
راه حل
هنگام پاراگراف نويسنده ديگر ، استناد مناسب را درج کنيد. Paraphrase يک روش عالي براي خلاصه کردن يک کار طولاني يا دستيابي بيشتر به متن پيچيده است ، اما اگر منبع خود را ذکر نکنيد ، در معرض سرقت ادبي هستيد.
سرقت ادبي
سرقت ادبي ، همچنين به عنوان سرقت ادبي يا تکثير شناخته مي شود ، هنگامي اتفاق مي افتد که يک نويسنده از بخش هاي قابل توجهي از اثر منتشر شده قبلي خود بدون انتساب استفاده کند.
Plagiarism موزاييک
اين نوع سرقت ادبي که به عنوان سرقت ادبي نيز شناخته مي شود ، تشخيص آن بسيار دشوار است. اين عمدي و نامشخص است ، که در آن سرقت ادبي عبارات يا متن ديگر نويسنده را در تحقيق خود وارد مي کند.
مثال:
نويسنده:
تنها دو سال بعد ، تمام اين سيوکس دوستانه ناگهان در شرايط جديدي از جمله گرسنگي ، قانون رزمي براي همه رزروهاي خود فرو رفت و خواستار مداوم دوستان و روابطشان براي پيوستن به جنگ عليه دولت خيانتکار بود که با هيچ دوستي و ايمان خود را حفظ نکرده بود. دشمن.
منبع:
وي گفت: "در سنيني که هيچ سابقه اي از اين جزيره ها وجود ندارد ، خانه ميليون ها نفر از مردم بوده است." با اين شرايط که همه اين هندي هاي دوستانه به طور ناگهاني در حال نابودي هستند ، و شرايط آنها فقط دو سال قبل است: قانون رزمي اکنون در حال حاضر در اختيار همه آنها است . خود را در معرض خطر گرسنگي قرار مي دهند و دائماً در معرض تأثير سوء استفاده کنندگان از دوستان و روابطشان قرار مي گيرند و از آنها مي خواستند تا در نبرد با اين دولت خائنانه که ايمان خود را با هيچ کس حفظ کرده بود - نه با دوست و نه با دشمن - بپيوندند. "
Plagiarism Accidental
پارافراف کردن غير عمدي يا تصادفي هنگامي اتفاق مي افتد که نويسنده نتواند از رويه هاي علمي مناسب براي استناد استفاده کند بدون اينکه قصد صريح تقلب داشته باشد. نويسنده از استناد به منابع غفلت مي کند و آنها را نادرست مي کند.
مثال ها:
عدم استناد به منبعي که دانش رايج نيست.
· عدم "نقل قول" يا مسدود کردن کلمات دقيق نويسنده ، حتي اگر استناد شود.
· عدم قرار دادن پاراگراف در کلمات خود ، حتي اگر استناد شود.
· عدم قرار دادن خلاصه به زبان خود ، حتي اگر استناد شود.
عدم وفاداري به يک منبع.
COPE همچنين سرقت ادبي را در همان زمينه ها اما گسترده تر و عمومي تر طبقه بندي مي کند:
موارد گسترده: کپي کردن کل اوراق يا فصل هايي که به عنوان اثر سرقت ادبي منتشر مي شود
اصالت مواد کپي شده:
موقعيت / زمينه: ممکن است بخش هاي خاصي از گزارش هاي پژوهشي مطالب غير اصلي را شامل شود. به طور خاص ، بخش متدها ممکن است تکنيک هاي گسترده اي را توصيف کند.
ارجاع / انتساب : انتظار مي رود انتشارات دانشگاهي آثار ديگري را ارجاع دهد و همچنين ممکن است از آنها نقل قول کند. نويسندگان بي تجربه يا ضعيف آموزش ديده ممکن است به اشتباه باور داشته باشند تا زماني که به يک اثر ديگر اشاره شده است ، مي توان بخش هايي از آن را در کار خود بازتوليد کرد.
قصد: قصد فريب دادن معمولاً عاملي است که موجب سوء رفتار از کار بي دقتي يا خطاي صادقانه مي شود. با اين حال ، معمولاً اثبات قصد غيرممکن است و بنابراين ممکن است در عمل کمتر از تئوري مفيد باشد.
ارشديت نويسنده: از آنجا که ممکن است ويراستاران معتقدند که برخي از انواع سرقت ادبي ناشي از ضعف مربيگري يا نظارت به جاي سوء رفتار عمدي است ، پاسخ آنها ممکن است با توجه به قديمي بودن نويسندگان درگير متفاوت باشد.
Language: نرم افزار تطبيق متن فقط کپي کردن متن را به همان زبان تشخيص مي دهد. با اين حال ، ترجمه يک ترجمه غيرقابل توصيف از کار شخص ديگر نيز سرقت ادبي است ، اگرچه تشخيص سخت تر است و اثبات آن دشوارتر است مگر اينکه گسترده باشد.
چگونه ادبي را تشخيص دهيم؟
شارما و سينگ (2011) سرقت ادبي را در بيشتر مواقع يک رفتار ناخواسته مي دانند ، اما مي گويند "اين مي تواند تصوير يک نويسنده را به شدت خراب کند. مجلات مشهور سرقت ادبي را يک عمل کاملاً غير اخلاقي مي دانند و رفتارهاي آنها را به شدت کم مي کنند. "
کشف پلاژيار کار دشواري است و در صورت عدم شناسايي ، تهديدهاي اساسي براي سلامتي ادبيات علمي به وجود خواهد آمد.
در بيشتر موارد ، بازرسان آگاه در زمينه خاص به "ادعاي" ادبيات مشکوک مي شوند و تخصص آنها به آنها کمک مي کند تا نقص هاي ظريف را به راحتي جلب کنند.
بررسي سرقت ادبي الکترونيکي ابزارهاي ديگري براي تشخيص سرقت ادبي است. آنها مناطق مشکوک را نشان مي دهند و سپس هر دو مقاله را به طور موازي با يکديگر مقايسه مي کنند. گرامر چک مثالهاي زير را براي اين نوع سرقت ادبي ارائه مي دهد:
Copyscape
دستور زبان
نوشتن نامه
پلازاژان
توريتين
پلاژيوم
اسکناس
براي تشخيص تکرار ، شباهت انتزاعي روشي مفيد است ، اما مقايسه مقاله کامل متن مفيدتر است.
ارزيابي دستي از متن کامل بسيار خواستار اما آن است که بسيار خاص و قادر مي سازد تاييد کارآمد مي باشد.
با چه تعداد از اين انواع سرقت ادبي مواجه بوده ايد؟ چگونه با آنها برخورد کرديد؟ لطفا نظرات خود را در بخش نظرات با ما در ميان بگذاريد.
درباره این سایت